We vuren vrolijk verder vrijdagse vertaalvraagstukken op jullie af. Leuke zin, met al die v’s? Vergeet het maar. Als je zoveel leutig beginrijm ten onrechte in je vertaling smokkelt, onbedoeld, of erger: met opzet, ben je gezakt voor je examen. Of hoe de rare kronkels van je eigen taal soms behoorlijk in de weg kunnen zitten bij het vertalen.
Mag je bijvoorbeeld in een roman over 11 september mensen in een bomvolle lifthal [‘congestion in the elevator lobby’] proppen? En meiden met een ontploft kapsel opvoeren [voor ‘big-haired young women’]? Je zult dit soort dingen maar over het hoofd zien; gelukkig heb ik een alerte co-vertaler.
Of wat doe je als er in je Amerikaanse non-fictieboek heel neutraal en doodernstig staat: ‘The age of reason also had a dark side, of course.’ Eitje? Dat had je gedacht. De Nederlandse vertaling klinkt helaas al snel onbedoeld komisch: de duistere kant van de Verlichting? De schaduwzijde van de Verlichting?
Tja, daar moet je iets op verzinnen, maar wat? Jullie mogen het zeggen!
Op mijn vorige bijdrage aan dit blog, 
Bij het lezen van dit blog kwam ik de opmerking tegen dat uitgevers weleens denken dat vertalers huisvrouwen zijn die het vertalen er in hun vrije tijd bij doen. Nadat ik even heel hard had gelachen, moest ik hier natuurlijk iets mee… Daarom een verhaaltje over hoe deze vertaler / moeder / echtgenote / huisvrouw / secretaresse (niet noodzakelijkerwijs in die volgorde) het voor elkaar bokst om voor diezelfde uitgevers elke keer weer zo goed mogelijk vertaalde boeken af te leveren… 
Onlangs verscheen bij uitgeverij Mynx De kinderen van Húrin, de ‘nieuwe’ Tolkien, dat wil zeggen: een verhaal dat door Christopher Tolkien, de zoon van J.R.R. Tolkien (1892-1973), is samengesteld uit ongepubliceerde fragmenten en nagelaten manuscripten. Het boek is door Peter Cuijpers in het Nederlands vertaald.
In deel 1 heb ik beschreven wat ik meeneem op reis, namelijk mijn opleiding en mijn eerste boekvertaling. Ik vergat nog een stuk bagage: creativiteit, en daar wil ik meer over kwijt.
In de pulpromannetjes is het leven afgezien van een Groot Verdriet in het leven van held of heldin een en al rozengeur en maneschijn. Maar gaat dat ook op voor de vertaler? Laten we wel wezen, de meestal in Amerika uitgegeven damesromannetjes die hier in kiosk, sigarenzaak of supermarkt in Nederlandse vertaling in het schap staan, zijn geen literaire hoogstandjes. Daarom zijn ze ook zo lastig om te vertalen.
Op 26 april geeft de Duitse journaliste Susanne Fischer een lezing op het