Hieronder vertelt Kitty Pouwels, de vertaalster van De godsformule van José Rodrigues dos Santos, verschenen bij Em. Querido’s Uitgeverij bv (oorspronkelijke titel: A Fórmula de Deus), over het boek en de vertaalproblemen die ze erin tegenkwam.
Tomás Noronha, een Portugese cryptoloog, wordt bij de ingang van het Museum voor Oudheden in Caïro aangesproken door een mooie vrouw. Zij blijkt een Iraanse natuurkundige te zijn, die een mysterieus document van de hand van Albert Einstein in haar handtas heeft. Tomás wordt uitgenodigd om dit document op het Ministerie van Wetenschappen in Teheran te komen ontraadselen. Dit brengt hem op een reis die van Iran terug naar Portugal en vervolgens naar Tibet voert, waar hij grootse ontdekkingen doet. Anders dan de Iraanse autoriteiten denken, blijkt het document niet de formule voor een atoomwapen te bevatten, maar het wetenschappelijke bewijs voor het bestaan van God.
In dit romandebuut van de veertiger Mark Sarvas, de drijvende kracht achter het literaire blog 
Johanna Reiss is in 1932 in Winterswijk geboren als Annie de Leeuw. Tijdens de oorlog heeft ze, samen met haar zusje, ondergedoken gezeten bij een familie in Usselo. Jim, de Amerikaan met wie ze trouwde, stimuleerde haar om een boek te schrijven over die zware tijd. Het zou een pijnlijk proces worden, maar hij zou haar bijstaan. Samen met hem en hun twee dochtertjes zouden ze daarom naar Nederland gaan, waar Johanna aan Jim kon laten zien waar en bij wie ze ondergedoken had gezeten en wat voor mensen het waren die haar leven hadden gered. Hij gedroeg zich die week in Nederland anders dan anders. Toen zijn vakantie erop zat, ging hij alvast terug naar New York; Johanna en de kinderen zouden nog een weekje in Nederland blijven. 
Deze historische liefdesroman is het vierde deel van een serie, maar kan ook afzonderlijk worden gelezen. Het verhaal speelt zich voornamelijk af op een Schots eilandje in het jaar 1820, hoewel het zich aan het eind naar Londen verplaatst. Om een familieschandaal te voorkomen vlucht de jonge lady Eleanor naar de Schotse Hooglanden en belandt uiteindelijk op het eiland Trelay. Daar komt ze onder een valse naam in betrekking bij een geheimzinnige burggraaf, lord Gabriel, die een gouvernante zoekt voor zijn getraumatiseerde dochter Juliana. Eleanor laat zich niet afschrikken door de stuursheid van de lord en de zwijgzaamheid van zijn dochter. Langzaam ontstaat er liefde tussen de stugge burggraaf en de welgemanierde gouvernante, maar steeds ligt het gevaar op de loer.
De logeerkamer, Garners eerste fictiewerk in vijftien jaar, is een korte maar indringende roman over vriendschap en de dood. Het kent twee markante hoofdpersonen, beiden alleengaande zestigsters: de actieve, praktische Helen en Nicola, haar zieke vriendin, die ze te logeren krijgt. Nicola komt naar Melbourne om na een intensieve behandeling tegen kanker als laatste redmiddel haar heil te zoeken in het alternatieve circuit, waar Helen uiterst terughoudend tegenover staat. Dat leidt natuurlijk tot conflicten en spanningen: de sceptische Helen en de koppige Nicola zijn voor drie weken tot elkaar veroordeeld. Helen moet de wrakke maar geestelijk ongebroken Nicola – waardig, bij vlagen onuitstaanbaar en optimistisch tegen beter weten in – verplegen, beschermen en in alles begeleiden, hoewel ze zelf niets moet hebben van de gekozen behandeling. Het reilen en zeilen in de alternatieve kliniek wordt zeer kritisch onder de loep genomen, maar de beschrijvingen zijn dusdanig dat er ook veel te lachen valt. 
Het buitenleven begint met een klassiek gegeven: de hoofdpersoon verbreekt alle banden en begint een nieuw leven. De negenentwintigjarige Stella ontvlucht familie, werk, relaties en de grote stad om haar heil in het buitenleven te zoeken. Ze ontsnapt weliswaar uit een ondraaglijke situatie, maar wanneer ze de zorg op zich neemt voor een gehandicapte tiener, telg van een welgesteld, excentriek geslacht, wordt ze geconfronteerd met andere uitdagingen en bedreigende situaties. Doordat zij en haar pupil beiden buitenbeentjes zijn, ontstaat er een gevoel van saamhorigheid. 
Deze keer in ‘Net uit’ Nico Groen over het door hem vertaalde De laatste wildernis van Robert Macfarlane (Oorspronkelijke titel: The Wild Places, uitgeverij De Bezige Bij). Zie voor een beschrijving van dit boek het 
Monique Eggermont en Dennis Keesmaat vertellen over een vertaling van hun hand die recent is verschenen: De verlichte kamers, door Richard Mason (oorspronkelijke titel: The Lighted Rooms),