Kritiek op vertalingen is een goede zaak. Die stimuleert de discussie erover en draagt er uiteindelijk toe bij dat ze beter worden. Maar aan ongefundeerde kritiek heeft niemand iets. Een voorbeeld van hoe het wel moet en hoe niet, aan de hand van een en hetzelfde boek.
In NRC Handelsblad van 4 november 2008 besprak Wil Rouleaux de door Nelleke van Maaren vertaalde roman De Strudlhoftrappen van Heimito von Doderer, die is verschenen bij Uitgeverij Atlas (oorspronkelijke titel Die Strudlhofstiege oder Melzer und die Tiefe der Jahre, 1951). In zijn recensie schrijft Rouleaux:
‘Doderer heeft een voorkeur voor lange en elegante volzinnen. Nu eens formuleert hij plechtstatig of zelfs ambtelijk (de beroemde Oostenrijkse Kanzleistil), of hij parodieert die stijl, en dan weer is hij ironisch, lyrisch of bijna uitbundig. Woordspel en citaten geven zijn barokke taalgebruik nog eens extra kleur – nuchtere lezers zullen het bij vlagen gemaniëreerd vinden.
Voor een vertaler is dit een uiterst moeilijke klus, ook al door de vele historische toespelingen. Nelleke van Maaren, die zes jaar geleden Doderers roman Ieder mens een moordenaar elegant vertaalde, heeft zich ook nu weer uitstekend van haar taak gekweten. Haar vertaling verschijnt zonder één voetnoot, wat alleen al een prestatie genoemd mag worden. Af en toe verheldert Van Maaren (‘zoals het in de Donaumonarchie gebruikelijk was’), verder is ze secuur en vindingrijk, treft bijna overal de juiste toon. Voor het specifieke Oostenrijkse idioom heeft ze vaak passende equivalenten gevonden en soms, als de betekenis uit de context kan worden afgeleid, blijven sfeervolle woorden als Beisl (eenvoudig restaurant) of Jause (tussenmaaltijd) gewoon onvertaald.
Kortom, een excellente vertaling van een van de grootste Duitse romans uit de tweede helft van de vorige eeuw.’
Een goede recensie, die van Rouleaux, niet zozeer vanwege de positieve conclusie, als wel omdat hij met argumenten onderbouwt waaróm de vertaling volgens hem deugt. Verder lezen Vertaalkritiek
Het leeuwmeisje gaat over een in 1912 geboren meisje dat aan een zeldzame afwijking lijdt, waardoor ze geheel met haar is bedekt. Met dit boek heeft de auteur het writer’s block overwonnen dat hij over zichzelf had afgeroepen toen hij zijn vorige literaire project (De dagelijkse redding van de wereld) de toevoeging ‘deel 1’ meegaf. Pas toen hij zich volledig had losgemaakt van het idee dat er een deel 2 moest komen, kon hij zich weer aan het schrijven wijden, met Het leeuwmeisje als resultaat. 
Lezing door Piet Schrijvers: Lucretius in Nederland. Van Vondel tot Cees Nooteboom
In haar nieuwste boek wijst het medium Char ons de weg naar een bevredigend leven, waarin we in contact staan met the Essence. Dat was meteen ons eerste probleem, want mochten we Essence wel klakkeloos met ‘Essentie’ vertalen? Andere mogelijkheden die we hebben overwogen, zoals ‘Wezen’, ‘het Wezenlijke’ en ‘Kern’, pasten niet overal even goed, terwijl we graag één vertaling wilden, net als in het Engels, omdat de term zo vaak voorkwam. Uiteindelijk gaf de titel die de uitgever had gekozen de doorslag en werd het ‘Essentie’. 
Hieronder vertelt Marijke Versluys, vertaalster van Het weer van gisteren van Anne Enright, verschenen bij 
Roberto Saviano (1979) is onderzoeksjournalist in Napels. Hij leeft ondergedoken sinds de publicatie van zijn boek Gomorra, dat een nauwkeurige beschrijving geeft van de werkwijze van de camorra, de Napolitaanse maffia. Gomorra is een aanklacht tegen de greep die deze misdaadorganisatie heeft op Napels en omgeving. Er zijn wereldwijd miljoenen exemplaren van het boek verkocht en de verfilming werd bekroond op het filmfestival van Cannes.
In deze roman maken we kennis met de uit Ierland afkomstige, in Noord-Engeland woonachtige Robbie Fitzgerald, fabrieksarbeider en pubzanger, zijn uit Maleisië afkomstige vrouw Susheela en hun kinderen Vincent (Vinnie) en Ellie. Het boek speelt zich af in het arme noorden van Engeland, waar armoede en werkeloosheid de toon zetten, en staat in het teken van het racisme en geweld waarmee Robbie en zijn multiculturele gezin te maken krijgen en dat hen ten slotte meedogenloos uit elkaar zal drijven.