Net uit: Harry, de verbeterde versie

Hieronder vertellen Wim Scherpenisse en Gerda Baardman, de vertalers van Harry, de verbeterde versie van Mark Sarvas, zojuist verschenen bij Meulenhoff (oorspronkelijke titel: Harry, Revised), over het boek.

In dit romandebuut van de veertiger Mark Sarvas, de drijvende kracht achter het literaire blog The Elegant Variation, zijn we getuige van de midlifecrisis van Harry Rent. Na een huwelijk dat in het teken stond van zijn eigen negatieve zelfbeeld en angst voor de minachting van zijn uit een rijk milieu afkomstige vrouw is hij nu geheel op zichzelf aangewezen. Hij probeert een mooie serveerster in een eetcafé het hof te maken en, als dat niet lukt, tot haar door te dringen door zich op te werpen als de weldoener van haar oudere collega, die met haar gezondheid sukkelt en financiële en persoonlijke problemen heeft. Harry laat zich daarbij inspireren door Edmond Dantès, de hoofdpersoon van De graaf van Monte Cristo van Alexandre Dumas. Al doende werkt hij zich echter steeds verder in de nesten, tot hij uiteindelijk tot het inzicht komt dat hij zijn oude zelf nu écht achter zich moet laten. En passant moet Harry de pijnlijke geschiedenis van zijn mislukte huwelijk onder ogen zien, daartoe min of meer gedwongen door zijn nadrukkelijk aanwezige alcoholistische ex-schoonzus.

Moed en vakmanschap
Sarvas heeft de moed en het vakmanschap om een onsympathieke hoofdpersoon neer te zetten met wie de lezer gaandeweg toch mededogen krijgt. Bij een minder getalenteerd schrijver had deze thematiek gemakkelijk op een ramp kunnen uitdraaien, maar Sarvas houdt de touwtjes strak in handen en weet ook menige humoristische situatie voor zijn tragische held te creëren.

Wielrenjargon
Voor de vertaling hadden we niet alleen te kampen met de problemen rond het woord booth die onlangs op dit blog aan de orde werden gesteld, want Harry bevindt zich uiteraard veelvuldig in het eetcafé waar zijn beoogde geliefde werkt, maar ook met allerlei jargon, onder meer rond wielrennen, ziekenhuizen en liefdadigheidsfeestjes in het ‘oud geld’-milieu. Voor het wielrennen zijn we te rade gegaan bij een kennis die een passie voor dit onderwerp heeft en die ons ook op een aantal websites wees waar teksten te vinden waren die ons konden helpen het taalgebruik ‘in de vingers te krijgen’. Van die booths hebben we maar gewoon tafeltjes gemaakt.