Joanne Proulx, De voorspeller, uit het Engels vertaald door Wim Scherpenisse. Verschenen bij Arena (oorspronkelijke titel: Anthem of a reluctant prophet).
De 17-jarige Luke ‘voorspelt’ op een avond voor de grap dat een van zijn vrienden de volgende dag bij een ongeluk zal omkomen, compleet met omstandigheden en exact tijdstip. Ze kunnen er wel om lachen, maar als de voorspelling precies uitkomt, wordt het bittere ernst. Lukes leven verandert in een nachtmerrie. Zijn moeder wil hem graag in contact brengen met zijn paranormaal begaafde oom, en de televisie en de kerk interesseren zich op opdringerige wijze voor zijn voorspellende gave. Ondertussen wordt hij geplaagd door nieuwe visioenen van sterfgevallen en een ongewenste verliefdheid op de vriendin van zijn verongelukte vriend. Pas na veel onhandig gedoe en talloze pijnlijke belevenissen slaagt Luke erin weer orde op zaken te stellen in zijn leven.
Het was een leuk boek om te vertalen, onder andere vanwege de vele jeugdtaal die erin voorkomt. Ik ben bij enkele jongeren uit mijn omgeving te rade gegaan om de Nederlandse vertaling zo authentiek mogelijk te laten klinken.
En dat is je uitstekend gelukt! Complimenten. Ik genoot het voorrecht de drukproef van dit boek te mogen corrigeren en ik heb ervan genoten. Door de eigentijdse stijl en de vele verwijzingen naar hedendaagse popmuziek en diverse bands, heb ik zelfs mijn (niet-lezende) zoon enthousiast gekregen dit boek ter hand te nemen (én daadwerkelijk te lezen).
Voor wie dit leest: een aanrader!
Nou ben ik vreselijk benieuwd voor welke leeftijdscategorie dit boek bedoeld is. Jongeren, volwassenen of alle leeftijden?
@Lucy: het is een jeugdboek.
Ik heb dat toch niet zo expliciet ervaren en denk dat het een veel bredere categorie mensen kan aanspreken. Ik ben zelf 50 jaar oud en de bewuste, inmiddels dus (soms) lezende zoon is 26. Door mijn kinderen (én door mijn eigen interesse op het gebied van de hedendaagse popmuziek) ben ik behoorlijk op de hoogte van wat er tegenwoordig zoal te beleven is in muziekland en ik vond het mede om die reden een aansprekend boek. Leeftijd van de lezer is van minder belang dan diens interesse in de jonge generatie, lijkt me. Het is alleen al fascinerend om te lezen hoe een volwassen, vrouwelijke auteur zich zo kan inleven in een zeventienjarige jongen! De vertaler (Wim dus) heeft zich daarnaast verdiept in de Nederlandse jeugdtaal, wat het boek mijns inziens heel authentiek maakt, iets wat de schrijfster zeker verdient. Een pareltje, zoals ze niet zo heel vaak voorbijkomen. Wat mij betreft kun je hierop die ouderwetse aanbeveling ‘van acht tot tachtig’ plakken.
De uitgever presenteert het ook als een boek voor volwassenen. Het heeft NUR 302 – dat is toch vertaalde volwassen fictie?
@Anna, Maarten:
Des te beter als het als boek voor iedereen wordt gepresenteerd. Ik had het destijds als jeugdboek aangeboden gekregen, vandaar.