Begin 2007 werd bekend dat de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa) plannen had om het minimumtarief voor literair vertalen te verbieden met een beroep op de Mededingingswet. Die wet is bedoeld om prijsafspraken tussen ondernemers (bijvoorbeeld in de bouw) te voorkomen. In dit geval is daar echter geen sprake van: het gaat hier om een met moeite tot stand gekomen afspraak tussen literair vertalers en uitgevers, met als doel o.a. om de literair vertaler een minimale bestaanszekerheid te bieden. Uiteindelijk is dus de kwaliteit van het literair vertalen in Nederland in het geding.
Verontwaardigd over deze NMa-plannen schreef vertaler Gerda Baardman de tekst voor een protestsong. Haar collega Wim Scherpenisse zingt.
Beluister of download de protestsong als mp3-bestand.
Literair vertaler
’k Krijg een sms van een collega
Die onlangs voor de poen ander werk is gaan doen
En me vraagt of ik meega naar ’t café
Maar ik zeg nee
Ik ben nu eenmaal literair vertaler
Altijd aan de slag, heel de nacht, elke dag
Nooit een pretje of verzetje
Er is echt niks meer aan, wat een bestaan!
Sorry hoor, ik vind het echt ontzettend balen
Maar ik heb een deadline, dus ik moet keihard door
Anders kan ik straks niet eens de huur betalen
Ik ga er onderdoor, maar het werk gaat voor
Altijd voor
Literatuur voor een prijsje rond de 5 cent per woord
Ja, het is echt gestoord
M’n kind krijgt nooit een ijsje
En ik heb nooit meer tijd voor gezelligheid
Tot woede van de recensenten lijkt mijn werk nergens op
Dus ik krijg op mijn kop
Maar wat wil je voor die centen
Dat wordt geen kwaliteit, tot mijn spijt
Zo vergaat het dus een literair vertaler
Te weinig om te leven, net te veel om dood te gaan
Ieder jaar wat kaler, ieder jaar wat schraler
Dat is toch geen bestaan, er is niks meer aan
Wat een baan!
Alles waar de bond voor heeft gevochten
Door de plee gespoeld, zo was die wet nooit bedoeld
Maar we zijn dus weer gesjochten
Vogelvrij, dat zijn wij
Dus het spijt me, ik moet weer een boek vertalen
De woordprijs is te laag, dus ik moet keihard door
En ik moet tot elke prijs m’n deadline halen
Ik ga er onderdoor, maar het werk gaat voor
Zo vergaat het elke literair vertaler
Te weinig om te leven, net te veel om dood te gaan
Ieder jaar wat kaler, ieder jaar wat schraler
Dat is toch geen bestaan, er is niks meer aan
De muziek is die van ‘Stille Willem’ van Henk Spaan, een arrangement van Job Maarsse, uitgevoerd door het Metropole Orkest. ‘Stille Willem’ is een cover van ‘Love of the common people’, in 1967 geschreven door Ronnie Wilkins en John Hurley en bekend in vele uitvoeringen, onder andere van de Everly Brothers en van Paul Young. De karaoketrack is gemaakt en de zangtrack ingemixt met Acoustica 3.3.