Hieronder vertelt Marijke Versluys, vertaalster van Het weer van gisteren van Anne Enright, verschenen bij De Bezige Bij, iets over het boek.
De titel
De titel van de Britse editie van het boek – Taking Pictures – leverde meteen al een probleem op: Foto’s maken, Foto’s nemen, Momentopnamen… Allerlei mogelijkheden passeerden de revue, maar op de uitgeverij was men niet enthousiast. Uiteindelijk hebben we gekozen voor Het weer van gisteren, dat ook in Amerika het titelverhaal is geworden (‘Yesterday’s Weather’). Voor het omslag is de afbeelding van de Britse editie gebruikt. Verder lezen Net uit: Het weer van gisteren
Wie regelmatig de stukjes op dit blog leest die verschijnen in de rubriek Net Uit, zou gemakkelijk tot de conclusie kunnen komen dat boekvertalers uitsluitend interessante, goed geschreven boeken onder handen krijgen, zij het met problemen op vertaalgebied. Boekvertalers doen hun best de stijl van de auteur zo goed mogelijk in een andere taal tot zijn recht te laten komen, ze peinzen lang over dat ene woord dat de auteur zo kundig daar heeft gebruikt en niet op een andere plek. Ze gaan helemaal op in het boeiende verhaal en leven mee met alle personages die zo goed uit de verf komen. Wanneer ze de vertaalde tekst opsturen, is het alsof ze afscheid nemen van een goede vriend.
In deze roman maken we kennis met de uit Ierland afkomstige, in Noord-Engeland woonachtige Robbie Fitzgerald, fabrieksarbeider en pubzanger, zijn uit Maleisië afkomstige vrouw Susheela en hun kinderen Vincent (Vinnie) en Ellie. Het boek speelt zich af in het arme noorden van Engeland, waar armoede en werkeloosheid de toon zetten, en staat in het teken van het racisme en geweld waarmee Robbie en zijn multiculturele gezin te maken krijgen en dat hen ten slotte meedogenloos uit elkaar zal drijven. 
Tomás Noronha, een Portugese cryptoloog, wordt bij de ingang van het Museum voor Oudheden in Caïro aangesproken door een mooie vrouw. Zij blijkt een Iraanse natuurkundige te zijn, die een mysterieus document van de hand van Albert Einstein in haar handtas heeft. Tomás wordt uitgenodigd om dit document op het Ministerie van Wetenschappen in Teheran te komen ontraadselen. Dit brengt hem op een reis die van Iran terug naar Portugal en vervolgens naar Tibet voert, waar hij grootse ontdekkingen doet. Anders dan de Iraanse autoriteiten denken, blijkt het document niet de formule voor een atoomwapen te bevatten, maar het wetenschappelijke bewijs voor het bestaan van God.
In dit romandebuut van de veertiger Mark Sarvas, de drijvende kracht achter het literaire blog 
Johanna Reiss is in 1932 in Winterswijk geboren als Annie de Leeuw. Tijdens de oorlog heeft ze, samen met haar zusje, ondergedoken gezeten bij een familie in Usselo. Jim, de Amerikaan met wie ze trouwde, stimuleerde haar om een boek te schrijven over die zware tijd. Het zou een pijnlijk proces worden, maar hij zou haar bijstaan. Samen met hem en hun twee dochtertjes zouden ze daarom naar Nederland gaan, waar Johanna aan Jim kon laten zien waar en bij wie ze ondergedoken had gezeten en wat voor mensen het waren die haar leven hadden gered. Hij gedroeg zich die week in Nederland anders dan anders. Toen zijn vakantie erop zat, ging hij alvast terug naar New York; Johanna en de kinderen zouden nog een weekje in Nederland blijven. 
Deze historische liefdesroman is het vierde deel van een serie, maar kan ook afzonderlijk worden gelezen. Het verhaal speelt zich voornamelijk af op een Schots eilandje in het jaar 1820, hoewel het zich aan het eind naar Londen verplaatst. Om een familieschandaal te voorkomen vlucht de jonge lady Eleanor naar de Schotse Hooglanden en belandt uiteindelijk op het eiland Trelay. Daar komt ze onder een valse naam in betrekking bij een geheimzinnige burggraaf, lord Gabriel, die een gouvernante zoekt voor zijn getraumatiseerde dochter Juliana. Eleanor laat zich niet afschrikken door de stuursheid van de lord en de zwijgzaamheid van zijn dochter. Langzaam ontstaat er liefde tussen de stugge burggraaf en de welgemanierde gouvernante, maar steeds ligt het gevaar op de loer.