Het eerste slachtoffer van een oorlog is vaak de waarheid. Maar in het geval van de Eerste Wereldoorlog blijkt de waarheid soms ook honderd jaar na dato nog te sneuvelen. Met steun van internet.
In Trouw staat dit jaar iedere woensdag een achtergrondartikel over de Eerste Wereldoorlog. Op 5 november was dat een stuk van Arjen van der Horst over John McCrae’s gedicht ‘In Flanders Fields’, waarin wordt uitgelegd hoe door dit gedicht de klaproos in Engeland is uitgegroeid tot hét symbool voor de gevallenen. Het stuk werd afgesloten met de volledige tekst van het gedicht en een Nederlandse vertaling. Met als bronvermelding: vertaling Bert Decorte, 1968.
Kon dat wel kloppen? Het bevreemdde mij een beetje. ‘In Flanders Fields’ is een tamelijk traditioneel gedicht, met conventioneel rijm en metrum. Maar de bij het artikel opgenomen vertaling rijmde niet en klopte metrisch van geen kanten. Ter illustratie hier de eerste strofe van ‘In Flanders Fields’:
In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
De aan Bert Decorte toegeschreven vertaling luidde:
In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen
Tussen de kruisen, rij aan rij
die onze plek aangeven; en in de lucht
vliegen leeuweriken, nog steeds dapper zingend
zelden gehoord te midden van het kanongebulder
aan de grond.
De oude wegen: een voetreis van Robert Macfarlane, vertaald door Nico Groen en Marijke Versluys, uitgegeven bij 
Vertaal zelf wereldpoëzie en ontmoet de dichter!
Het Antwerpse Hoger Instituut voor Vertalers en Tolken houdt van 27 tot 29 november 2007 een 
Volgende woensdag 26 september houdt vertaler Jabik Veenbaas een lezing over zijn vertaling van Walt Whitman. 
Neil Gaiman, Alles is breekbaar, in de vertaling van Emmy van Beest en Josephine Ruitenberg (en ‘The Monarch of the Glen’: Hugo Kuipers) verschenen bij Luitingh. (Oorspronkelijke titel: Fragile Things)