Banff 2007 (slot)

annelies.JPG Annelies Jorna verbleef drie weken in de Canadese Rocky Mountains om daar te werken aan het jeugdboek Chanda’s Secrets van Allan Stratton. Op boekvertalers.nl doet zij verslag van het leven tussen internationale vertalers in een kunstenaarskolonie.

Bergen, beren en vrienden
In die drie weken in dat magische landschap zijn hechte vriendschappen gesloten. De eerste week hadden lagelandenmensen als ik regelmatig last van het leven op minstens 1500 meter. Met de voorspelde bloedneuzen en ademhalingsproblemen liep het wel los, vooral nadat ‘housekeeping’ in mijn kamer een luchtbevochtigingsapparaat had geplaatst. Hoewel het programma soms wat al te overgeorganiseerd was, zijn we enorm verwend en vertroeteld. Verder lezen Banff 2007 (slot)

Banff 2007 (3)

annelies.JPG Annelies Jorna verbleef drie weken in de Canadese Rocky Mountains om daar te werken aan het jeugdboek Chanda’s Secrets van Allan Stratton. Op boekvertalers.nl doet zij verslag van het leven tussen internationale vertalers in een kunstenaarskolonie.

Buiten het reguliere programma
Ieder van ons had een ruime, hotel-achtige kamer met een groot bureau met goede verstelbare stoel en een eigen badkamer. viewfrommyroom.JPGIk had er, op de vierde verdieping, ook een balkon bij, waar ik me even van werk of groepsactiviteiten kon terugtrekken om te lezen, ademloos naar de Rocky Mountains met hun sluiers van sneeuw te kijken, of juist om weer op adem te komen. Verder lezen Banff 2007 (3)

Banff 2007 (2)

annelies.JPG Annelies Jorna verbleef drie weken in de Canadese Rocky Mountains om daar te werken aan het jeugdboek Chanda’s Secrets van Allan Stratton. Op boekvertalers.nl doet zij verslag van het leven tussen internationale vertalers in een kunstenaarskolonie.

Het werk
Drie keer per week presenteerden individuele vertalers tijdens een groepsbijeenkomst in de fraaie lounge bij het dakterras op de zesde verdieping van Lloyd’s Hall hun werk en vertaalopvattingen, gevolgd door discussies. De eensgezindheid was groot – vertalen wat er staat, behouden van cultuurspecifieke elementen, dicht bij de stijl van de auteur proberen te blijven, maar het lef en de intuïtie hebben om de tekst in de doeltaal te doen klinken alsof ze daarin oorspronkelijk geschreven was. Linda Gaboriau: ‘Zo doen goede literair vertalers dat.’ Geen vertaler die zich daarbij geen vrijheden permitteerde, niet naar eigen inzicht moest spelen met woordgrappen en soms de brontaal moest loslaten om hetzelfde effect in de doeltaal te bereiken. De auteurs die uitgenodigd waren een week aanwezig te zijn – onder wie Joseph Boyden, Reza Baharini, Nicolas Dickner, Chóe Yun, Lorna Crozier, Enrique Servin Herrera en Horacio Castellanos Moya – hadden een grote eigen inbreng: zij werkten samen met hun vertaler en deden mee aan de presentaties en discussies. Verder lezen Banff 2007 (2)

Banff 2007 (1) – het verslag van een verblijf

annelies.JPG Annelies Jorna verbleef drie weken in de Canadese Rocky Mountains om daar te werken aan het jeugdboek Chanda’s Secrets van Allan Stratton. Op boekvertalers.nl doet zij verslag van het leven tussen internationale vertalers in een kunstenaarskolonie.

Een verblijf van drie weken in de Rocky Mountains is een vertalersdroom die werkelijkheid wordt. In intensiteit en activiteiten heeft het eerder als drie maanden gevoeld. Tegelijkertijd was het een onbezorgd avontuur – nooit boodschappen doen, koken, schoonmaken, maar in de watten gelegd worden door de vriendelijke huishoudelijke dienst. roadtothebanffcentre.JPGDaar, tussen de grillige, intimiderende bergen en wouden waar wilde dieren wonen, staat het enorme complex van The Banff Centre – een uitgestrekte campus langs de hellingen van Tunnel Mountain, een sterk glooiend terrein waar je op de derde verdieping van een gebouw door de achterdeur naar buiten gaat om bij een theatercomplex op de begane grond uit te komen. Alleen al mijn dagelijkse ochtendwandeling over en rond de campus, met een koffiestop bij het winkeltje The Kiln, voelde in het begin als een spannende ervaring. Zo waren we gewaarschuwd voor de agressie van de elanden, die aan het kalven waren. En de derde ochtend van ons verblijf werd er een grizzly gesignaleerd bij de Leighton Studios, een voor het publiek niet toegankelijk deel van het bos waar componisten en schrijvers in alle afzondering kunnen werken in blokhut-achtige optrekjes die stuk voor stuk door verschillende architecten zijn ontworpen.

Verder lezen Banff 2007 (1) – het verslag van een verblijf

Het op-papier-zie-ik-meermisverstand.

Een boekvertaling legt een lange weg af. Deels over de elektronische snelweg, maar deels ook nog over conventionele wegen. Ik vat ‘m even kort samen, die weg. De meeste, zo niet alle, boekvertalers werken met een tekstverwerker en mailen hun vertaling als bijlage naar de uitgever, die het bestand afdrukt en per post of koerier naar een persklaarmaker stuurt, die op papier correcties aanbrengt en het pak papier vervolgens naar de uitgever terugstuurt, die dat weer doorstuurt naar de vertaler, die de correcties en suggesties van de persklaarmaker overneemt (of niet, natuurlijk) en invoert in het digitale bestand (of niet, natuurlijk), en beide versies terugstuurt naar de uitgever (de een via elektronische post, de ander via slakkenpost), die het weer afdrukt en naar de corrector stuurt, die correcties aanbrengt en het pak papier weer naar de uitgever terugstuurt, die het doorstuurt naar een zetter, die er een drukproef van maakt en die terugstuurt naar de uitgever, die de zoveelste stapel papier weer per post naar de vertaler stuurt, die correcties invoert en beide versies weer terugstuurt naar de uitgever, die de gecorrigeerde drukproef weer afdrukt en ten slotte naar de drukker stuurt. Dat zijn dus elf pakken papier op de bus en vier uitdraaien. Pffff. Verder lezen Het op-papier-zie-ik-meermisverstand.

Beroepsdeformatie

George Clausen, Twilight: Interior (Reading by Lamplight)Vertalen is een fantastisch beroep. Toch is er iets wat ik echt ontzettend jammer vind.

Ik ben gaan vertalen omdat ik altijd zo graag las. Ik was zo’n lezer die alles las wat los en vast zat, een gat in de lucht sprong toen ze eindelijk ‘verplicht’ een hele boekenlijst op school mocht afwerken en vaak met een boek lezend door het huis liep. Met de nadruk op ‘was’, want sinds ik vertaal, vind ik lezen nog wel leuk, maar het is toch anders. Ik lees pagina’s opnieuw, leg boeken sneller weg en lig af en toe echt in een deuk om de vertaling, omdat ik ‘zie’ wat er ‘stond’. Niet leuk. Ik vertaal pas sinds twee jaar, dus misschien gaat deze vorm van beroepsdeformatie ooit wel weer voorbij…

Hebben jullie dat nou ook?

Afbeelding: George Clausen, Twilight: Interior (Reading by lamplight), National Gallery of Australia (aanklikken voor groter)

Literatuurkritiek verblogd?

Verlaat de literatuurkritiek haar traditionele onderkomen in kranten en tijdschriften om haar intrek te nemen in de blogosfeer? Motoko Rich signaleert die ontwikkeling in The New York Times van 2 mei. Los Angeles Times, San Francisco Chronicle en Atlanta Journal hebben hun boekenbijlage al verkleind of in een ander katern ondergebracht. Uitgevers zullen hun auteurs in de nabije toekomst vaker moeten vertellen: ‘Sorry, je komt niet in Cicero, maar op boekenneus punt nl,’ om redactrice Trish Todd van Simon & Schuster te parafraseren.
Verder lezen Literatuurkritiek verblogd?

Tussen luiers en snotneuzen door

Peuter-pcBij het lezen van dit blog kwam ik de opmerking tegen dat uitgevers weleens denken dat vertalers huisvrouwen zijn die het vertalen er in hun vrije tijd bij doen. Nadat ik even heel hard had gelachen, moest ik hier natuurlijk iets mee… Daarom een verhaaltje over hoe deze vertaler / moeder / echtgenote / huisvrouw / secretaresse (niet noodzakelijkerwijs in die volgorde) het voor elkaar bokst om voor diezelfde uitgevers elke keer weer zo goed mogelijk vertaalde boeken af te leveren… Verder lezen Tussen luiers en snotneuzen door