Net uit: Gebroken glas

Gebroken glasCarolyn Wall, Gebroken glas, vertaald door Wim Scherpenisse en Mieke Trouw en verschenen bij uitgeverij De Vliegende Hollander (oorspronkelijke titel: Sweeping Up Glass).

Gebroken glas is het romandebuut van Carolyn Wall, die al een lange staat van dienst had als verhalenschrijfster. In Gebroken glas maken we kennis met de 41-jarige Olivia. Zij drijft in de jaren dertig van de twintigste eeuw, een tijd waarin er bittere armoede heerst in Amerika, zo goed en zo kwaad als het gaat een kruidenierszaak in een dorpje in Kentucky. Tijdens een strenge winter moet ze het hoofd boven water zien te houden. Verder lezen Net uit: Gebroken glas

Net uit: Het einde van pi

Franck Thilliez, Het einde van pi [omslag]Het einde van pi van Franck Thilliez, vertaald door Richard Kwakkel en uitgegeven bij Sijthoff (oorspronkelijke titel: La mémoire fantôme).

Het einde van pi is de derde thriller van Franck Thilliez die in Nederland verschijnt. Sijthoff wil de Nederlandse lezer graag kennis laten maken met het werk van dit grote Franse thrillertalent en biedt om die reden met een speciale kortingsactie gelijktijdig de door Anne van der Straaten vertaalde novelle De kleur van het duister aan.

Lucie Henebelle
In Het einde van pi duikt Lucie Henebelle weer op, de rechercheur die in Het gruwelhuis al een hoofdrol speelde. De relatie met haar roodharige collega is op de klippen gelopen, ze is overgeplaatst van Duinkerken naar Lille, maar ze wordt nog steeds geplaagd door een morbide fascinatie voor de hersenkronkels van psychopaten. Ze krijgt ruimschoots de gelegenheid haar dorst naar kennis over de dood in al zijn verschijningsvormen te lessen, wanneer een jonge vrouw met geheugenverlies haar pad kruist en haar op het spoor zet van een seriemoordenaar. Tussen de twee vrouwen groeit een bijzondere band die Lucie ertoe verleidt het raadsel van haar morbide fantasieën te onthullen. Verder lezen Net uit: Het einde van pi

Net uit: Dodencirkel

Elly Griffiths, Dodencirkel [omslag]Dodencirkel van Elly Griffiths, vertaald door Els Franci en uitgegeven bij De Kern (oorspronkelijke titel: The Crossing Places).

Saltmarsh
Dodencirkel is een thriller, maar net even anders dan anders. De hoofdpersoon is een forensisch archeologe, Ruth, die van de politie het verzoek krijgt te helpen bij het onderzoek naar een kinderlijkje dat in een moeras is gevonden. Ruth is een nonchalant type, iets te gezet, een tikje excentriek, een alleenstaande bijna-veertiger die met haar twee katten aan de rand van de Saltmarsh in het Engelse Norfolk woont en aan de universiteit doceert. Een sympathieke en zeer menselijke heldin. Verder lezen Net uit: Dodencirkel

Net uit: De kleine vreemdeling

Sarah Waters, De kleine vreemdeling [omslag]Sarah Waters, De kleine vreemdeling, vertaald door Nico Groen, Richard Kwakkel en Lucie van Rooijen en verschenen bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar (oorspronkelijke titel: The Little Stranger).

Over de nieuwe roman van Sarah Waters is in de pers al veel geschreven sinds de Nederlandse vertaling ervan op zaterdag 5 juni verscheen: dat het – na Affiniteit (2001), Fluwelen begeerte (2002), Vingervlug (2003) en De nachtwacht (2006) – haar vijfde roman is, haar eerste waarin een mannelijke verteller optreedt, de eerste ook waarin de lesbische liefde geheel en al ontbreekt, en dat het een spannende spookroman is die voortborduurt op de traditie van de victoriaanse ghost novel. De kleine vreemdeling is het verhaal over een Engels landgoed dat in verval raakt en de bewoners, de familie Ayres, in zijn ondergang meesleurt. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een plattelandsdokter, ene Faraday.

Omdat er al zoveel aandacht aan Waters’ vijfde en aan de auteur zelf is besteed, zullen wij het in dit stuk nauwelijks over het boek hebben, maar des te meer over de vertaalaspecten ervan. Verder lezen Net uit: De kleine vreemdeling

Net uit: De paardenjongen

De paardenjongenDe paardenjongen van Rupert Isaacson, vertaald door Daniëlle Stensen-Alders en verschenen bij uitgeverij Cargo (oorspronkelijke titel: The Horse Boy).

In De paardenjongen beschrijft reisboekenauteur Rupert Isaacson de reis naar Mongolië die hij samen met zijn vrouw, Kristin, zijn autistische zoontje van vijf, Rowan, en een cameraploeg heeft gemaakt. De reden voor die reis was het feit dat (dure) reguliere therapieën geen soelaas boden voor Rowans autisme, terwijl paardrijden en een toevallig bijgewoond sjamanistisch ritueel wel heilzaam werkten. Verder lezen Net uit: De paardenjongen

Vergeet niet te stemmen vandaag!

Vlag EUEuropa doet ertoe, ook voor boekvertalers. Als we willen dat vertalershuizen weer op de Europese kaart komen, dat literair vertalen als vorm van taal- en cultuurvernieuwing een zelfstandige status in het Europese Cultuurprogramma 2014-2021 krijgt (zie ook het stuk van Matthijs Bakker over de Europese conferentie over literaire vertaling en cultuur) en dat onze sociaaleconomische positie wordt verbeterd, moeten we aan de boom blijven schudden. En aan de boom schudden betekent vandaag een stem uitbrengen voor het Europees Parlement. Verder lezen Vergeet niet te stemmen vandaag!

Net uit: Vanessa

reserveRussell Banks: Vanessa, vertaald door Ine Willems en verschenen bij uitgeverij Signatuur (oorspronkelijke titel: The Reserve).

4 juli 1936. Vier echtparen staan met bijgevuld glas in de hand aan de rand van het Second Lake om te zien hoe de koperen contouren van de wolken in gesmolten goud veranderen en zich, nadat ze zich hebben omgedraaid, complimenteus uit te laten over de manier waarop de dennen- en sparrenwouden op de hellingen achter het buiten in de kwijnende alpengloed van blauwgroen roze worden, en van roze lavendel, alsof louter observatie het verschijnsel helpt veroorzaken. Verder lezen Net uit: Vanessa

Net uit: De verre kolonie

De verre kolonieHieronder vertelt Els Franci-Ekeler over De verre kolonie, haar vertaling van A Kingdom for the Brave, van Tamara McKinley (verschenen bij uitgeverij De Kern). De verre kolonie is het tweede deel van de Oceana-trilogie, waarvan vorig jaar Het land achter de horizon uitkwam.

Het was een waar genoegen om deze historische roman te vertalen. De schrijfster is, net als in haar vorige boek, secuur omgegaan met de historische feiten die erin zijn verweven: de Nederlandse namen en termen kon ik zonder veel moeite terugvinden via het internet. Aan het begin van het boek geeft McKinley trouwens een korte opsomming van de historische figuren die ze ten tonele heeft gevoerd. Verder lezen Net uit: De verre kolonie

Brussel en het literair vertalen

Het was een landerige boel en dat was het. Veel inhoudelijks heeft Michaël Zeeman niet te melden over de Europese conferentie over literair vertalen die op 20 april 2009 in Brussel is gehouden. In zijn opiniestuk in de Volkskrant van 25 april 2009 grijpt hij het evenement voornamelijk aan om lucht te geven aan zijn ontgoocheling over wat er over is van de Europese gedachte.

Zeker, hij wijdt hooggestemde woorden aan het belang van vertaling:

Als het idee van Europa toekomst wil hebben, dan zul je er voor moeten zorgen dat in alle individuele culturen goed en energiek vertaald wordt. Om elkaar enigszins te leren kennen en te begrijpen.

Hij oppert zelfs ideeën om voor dat belang op te komen:

Te denken valt aan voorzieningen voor individuele vertalers om in contact te komen met de levendige talen van waaruit zij vertalen, te denken valt aan het uitwisselen van opvattingen over en instrumenten voor kwaliteitsbewaking.

Maar over de hoofdzaak krijgen we niets te lezen: wat deed Michaël Zeeman daar in Brussel? Was hij er op persoonlijke titel of namens een van de organisaties die in het Nederlandse taalgebied het vertaalbeleid behartigen? Wie waren er nog meer voor Nederland? Wat was eigenlijk het doel van die conferentie en wat had Michaël Zeeman zich voorgenomen om te bereiken? Verder lezen Brussel en het literair vertalen

Literair vertaler worden (1) Patricia stelt zich voor

flying-leap-of-faith Het kwam door de metro.

Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Ik wilde al langer boekvertaler worden – eigenlijk al sinds ik zoveel jaren geleden Jan, mijn vriend van Peter Pohl las, zo prachtig in het Nederlands vertaald door Cora Polet. Dat wil ik ook kunnen, dacht ik. Misschien kan ik het zelfs wel, dacht ik ook nog. Volgens mij was ik vijftien, en had ik net voor mijn plezier de biografie van mijn toenmalige pophelden (Roxette!) uit het Zweeds vertaald.

De volgende vijftien jaar vlogen voorbij. Ik studeerde (niet af), belandde tussen de computers en op het internet, maakte carrière als technisch schrijver en redacteur (want dat kon nog gewoon in die internet-bubbeltijd) en vertaalde wel, maar altijd technische teksten over vliegtuigen, landingsprocedures op Schiphol en mobiele telefoons. Geen Peter Pohl. Mijn vertaaldromen vervaagden, en nadenken over mijn gebrek aan initiatief deed ik liever niet. In mijn gedachten schudde Cora Polet teleurgesteld het hoofd. Verder lezen Literair vertaler worden (1) Patricia stelt zich voor