Net uit: De kleur van het zout

De kleur van het zoutDe kleur van het zout van Tiffany Baker, vertaald door Els Franci-Ekeler, uitgegeven bij De Kern (oorspronkelijke titel: The Gilly Salt Sisters).

Vuur
In Prospect, een stadje van niks op Cape Cod, is de tijd van het vuur weer aangebroken. Het Decembervuur. Een week lang bouwen de burgers aan een gigantische brandstapel die op de vooravond van de maand december zal worden aangestoken in bijzijn van de voltallige bevolking. Volgens aloude traditie zal een van de gezusters Gilly een pakje zout uit hun zoutmoeras in het vuur gooien, en de kleur van de rook die uit dat zout opstijgt, zal de stad een indicatie geven over hoe het komende jaar eruit zal zien. Blauwe rook wijst op voorspoed, geel is de kleur van verandering, zwart de voorbode van onheil. Het bijgeloof over de voorspellingen van het Gilly-zout is zo sterk, dat de rijkste familie van de stad, de familie Turner, er alles voor over heeft om de macht over het zout te krijgen, en dat kan alleen als ze eigenaar zou worden van het zoutmoeras. De Gilly’s, die er al driehonderd jaar wonen en werken, zijn echter geenszins van plan het te verkopen. Verder lezen Net uit: De kleur van het zout

Net uit: Beenderhuis

BeenderhuisBeenderhuis van Elly Griffiths, vertaald door Els Franci-Ekeler, uitgegeven door De Kern (oorspronkelijke titel Room Full of Bones)

Het vierde deel alweer in de Ruth Galloway serie. De fans, die na de cliffhanger aan het eind van deel drie natuurlijk nieuwsgierig waren hoe het verder zou gaan met Ruth, Kate en Harry, komen in Beenderhuis weer ruimschoots aan hun trekken.

Op een bouwterrein bij King’s Lynn in Norfolk is een oude doodskist gevonden die hoogstwaarschijnlijk het geraamte bevat van de middeleeuwse bisschop Augustine. De kist wordt naar het plaatselijke Smith Museum gebracht, waar dr. Ruth Galloway, forensisch archeologe, hem in bijzijn van de pers en enkele notabelen zal openen. Als Ruth een uurtje te vroeg bij het nog uitgestorven museum aankomt en de zaal opzoekt waar de kist moet staan, ziet ze daar conservator Neil Topham bewusteloos op de grond liggen. Neil sterft op weg naar het ziekenhuis, en de grote vraag is nu of hij een natuurlijke dood is gestorven, of dat hij is vermoord. Als enkele dagen later de doodskist alsnog wordt geopend, niet in bijzijn van de pers maar van de politie, doet Ruth een schokkende ontdekking. Verder lezen Net uit: Beenderhuis

Net uit: Stille wateren

Stille wateren van Anne Berry, vertaald door Els Franci-Ekeler en uitgegeven bij De Kern (oorspronkelijke titel: The Water Children)

Toen The Water Children mij ter vertaling werd aangeboden en ik de eerste alinea las, was ik meteen verkocht:

1961
It is the recipe for a perfect day. The sun beats down from a cloudless blue sky. The air fizzes with heat and salt. The sea glitters and shifts and curls and breaks along the three-mile stretch of pale, gold, Devonshire sand – Saunton Sands. It somersaults over mossy rocks and tangled tresses of tide wrack. It sends the beach into a nervous, excited jitter.

Het was alsof ik terugkeerde in de tijd. Ik kon het warme strand bijna ruiken, voelde het mulle zand onder mijn sandalen, proefde op mijn lippen het zout dat door de zeewind werd aangevoerd:

1961
Alles wijst erop dat het een prachtige dag gaat worden. De zon brandt aan de strakblauwe hemel. De lucht prikkelt van warmte en zout. De glinsterende, rusteloze zee verheft zich tot golven die omslaan op het lange, bleke, gouden strand van Devonshire – Saunton Sands. De branding rolt bruisend over bemoste kiezels en warrig wier en brengt op het strand een nerveuze, opgewonden sfeer teweeg.

Verder lezen Net uit: Stille wateren

Net uit: Kind van de leeuwin

Katherine Scholes, Kind van de leeuwinKind van de leeuwin, door Katherine Scholes, vertaald door Els Franci-Ekeler, uitgegeven bij De Kern (oorspronkelijke titel: Lioness).

Katherine Scholes is geboren in Tanzania en heeft daar tot haar tiende gewoond. Haar vader was arts en missionaris, haar moeder kunstenares. Het gezin trok geregeld naar afgelegen delen van het land, waar haar vader dan vanuit een veldhospitaal werkte. Van die jeugdherinneringen heeft ze gebruikgemaakt voor de roman Kind van de leeuwin.

Kind van de leeuwin is een boek over de relatie tussen moeders en dochters, maar ook over de relatie tussen mens en leeuw. Niet voor niets heeft ze het opgedragen aan George Adamson, de ‘Father of Lions’, die in Kenia een reservaat had opgericht waar hij en zijn vrouw verweesde en gewonde leeuwen verzorgden tot die naar de wildernis konden terugkeren. Verder lezen Net uit: Kind van de leeuwin

Net uit: Kate Veitch, Vertrouw me

Vertrouw me, door Kate Veitch, vertaald door Els Franci-Ekeler, uitgegeven bij De Kern (oorspronkelijke titel: Trust)

Er zijn films waarin je de heldin van het verhaal knarsetandend volgt omdat jij in je luie stoel ziet wat er om haar heen gebeurt en haar niet even kan aanstoten of door elkaar schudden. Vertrouw me is het equivalent ervan in boekvorm. Het is de tweede roman van de Australische schrijfster Kate Veitch. Haar debuut, Listen, was in 2008 een bestseller in haar moederland en verscheen verder alleen in Duitse vertaling. Haar tweede roman verschijnt nu ook in Nederlandse vertaling. Verder lezen Net uit: Kate Veitch, Vertrouw me

Net uit: Springvloed

Springvloed door Elly Griffiths, vertaald door Els Franci-Ekeler en uitgegeven bij De Kern (oorspronkelijke titel: The House at Sea’s End)

Prehistorie
Twee jaar geleden kreeg ik het boek The Crossing Places van Elly Griffiths ter vertaling aangeboden, dat in het Nederlands de titel Dodencirkel heeft gekregen. Het is een detectiveverhaal zonder klassieke detective, een boek waarin de prehistorie en de mystiek van de Noorse sagen een grote rol spelen, een verhaal over een forensisch archeologe wier hulp wordt ingeroepen om een skelet te onderzoeken dat weleens van een meisje kon zijn dat het jaar daarvoor spoorloos was verdwenen. Een boek waarin een druïde de beste vriend is van de onwaarschijnlijke heldin van het verhaal, en een norse, nuchtere politierechercheur zich tegenover dit alles geplaatst ziet. Verder lezen Net uit: Springvloed

De twijfelachtige couleur locale van Doctor Who’s TARDIS

Vertalers zijn ook maar mensen. Ze weten niet alles. Zo wist ik bijvoorbeeld niet wie of wat een TARDIS was, tot ik dit begrip tegenkwam in het boek dat ik aan het vertalen ben. Na een korte zoektocht op het internet behoorde ik tot de ingewijden, maar daarmee was de vraag of het begrip in de Nederlands vertaling overgenomen moest worden, nog niet beantwoord.

De TARDIS (Time And Relative Dimensions In Space) is een fictieve tijdmachine in de Britse sciencefictionserie Doctor Who. Bij navraag onder collega’s bleek dat sommigen van hen niet alleen bekend zijn met de serie, maar dat je hen bijna kunt bestempelen als aficionado’s. In Groot-Brittannië woonachtige collega’s vertelden er meteen bij dat er bij hen in de buurt zelfs een TARDIS staat. Daarentegen hadden andere collega’s er nog nooit van gehoord.
Verder lezen De twijfelachtige couleur locale van Doctor Who’s TARDIS

Net uit: Onder de huid

Onder de huid, van Lucie Whitehouse, vertaald door Els Franci-Ekeler, uitgegeven bij De Kern (oorspronkelijke titel: The Bed I Made).

Je moet als boekvertaler altijd maar afwachten welke opdrachten je krijgt. Hoe langer je voor een bepaalde uitgeverij werkt, hoe beter jij en je contactpersoon op de redactie elkaar leren kennen, en meestal is de keuze van de opdrachten dan wel raak, maar je kunt aan de cover van een boek niet altijd zien wat erin zit. Een enkele keer kom je voor verrassingen te staan. Soms een onaangename verrassing, als het boek veel slechter geschreven blijkt te zijn dan jij en de redactie hadden verwacht, slechter dan de buitenlandse recensies doen geloven, en dan zit er gewoon niets anders op dan er het beste van te maken.

Puntje van de stoel
Aan de andere kant kun je het soms ook heel erg goed treffen. Dan krijg je een boek waar je doodgewoon van zit te genieten. De inhoud, de stijl, de opbouw, alles is goed. Beter dan goed. Zo’n boek is Onder de huid van Lucie Whitehouse.

Het verhaal is klassiek: een moderne, capabele, jonge vrouw raakt in de ban van een knappe man, die uiteindelijk niet blijkt te zijn wat ze had gedacht. Ze probeert zich aan de relatie te onttrekken en als de man weigert haar te laten gaan, zoekt ze tijdelijk haar toevlucht op het Isle of Wight. Kort na haar aankomst ontmoet ze daar een andere jonge vrouw, maar enkele dagen later hoort ze dat die vrouw is verdronken doordat haar zeilboot is omgeslagen. Lucie Whitehouse heeft de levens van deze twee vrouwen centraal gesteld in een beklemmende psychologische thriller die de lezer op het puntje van zijn stoel houdt.

Net uit: Offersteen

De offersteenOffersteen van Elly Griffiths, vertaald door Els Franci en verschenen bij De Kern (oorspronkelijke titel: The Janus Stone).

Op de mistige vlakten van de Saltmarsh in Norfolk is de tweede thriller van Elly Griffiths geboren, met in de hoofdrol wederom Ruth Galloway, de forensisch archeologe uit Dodencirkel die tegen wil en dank opnieuw bij een politieonderzoek wordt betrokken. Ditmaal speelt het verhaal zich minder af op de Saltmarsh en meer in de heuvels van Norfolk en op een bouwterrein in de stad, waar een oude villa, die ooit als kindertehuis heeft gediend, wordt afgebroken teneinde er een modern complex van luxe flats neer te zetten. Niettemin is het verhaal weer doorspekt met mysterieuze elementen. Verder lezen Net uit: Offersteen

Net uit: De verdwenen meisjes

De verdwenen meisjesDe verdwenen meisjes van Helen Grant, vertaald door Els Franci en verschenen bij De Kern (oorspronkelijke titel: The Vanishing of Katherina Linden).

Ik was vroeger dol op sprookjes. De dikste sprookjesboeken sleepte ik uit de bibliotheek naar huis om veilig in mijn warme bed te lezen. Het waren niet zozeer de knappe prinsen en mooie bedelmeisjes die tot me spraken, maar trollen en geesten, draken en gedrochten. Nooit zocht ik naar de moraal van het verhaal, maar naar de huiveringwekkende spanning van dingen die in het normale leven gelukkig nooit konden gebeuren.

Pia, de jonge heldin uit De verdwenen meisjes, is net zo. Dol op sprookjes. Vooral nieuwe sprookjes, die haar worden verteld door Herr Schiller, de vriendelijke oude buurman. Pia woont in het Duitse Bad Münstereifel, een stadje zo pittoresk en vreedzaam dat het onmogelijk lijkt dat daar rampen kunnen gebeuren. Maar toch gebeuren ze. Tijdens de optocht van Sint-Maarten verdwijnt er een tienjarig meisje. En een paar maanden later, als de ontzetting eindelijk wat is gezakt en de ouders hun kinderen weer op straat durven laten spelen, verdwijnt er opnieuw een meisje. Verder lezen Net uit: De verdwenen meisjes