Auteur: Aleid van Eekelen

Olie op water van Helon Habila, vertaald door Aleid van Eekelen en uitgegeven bij Nieuw Amsterdam.

Op 30 januari van dit jaar veroordeelde een rechter in Den Haag Shell Nigeria tot het betalen van een schadevergoeding aan een Nigeriaanse boer, wegens milieuschade als gevolg van olielekkage. Westerse oliemaatschappijen, ergens in Afrika, milieueffecten – iets waar we meestal in grote lijnen over in de krant lezen, kreeg ineens een gezicht in die ene Nigeriaanse boer die we in Den Haag zagen staan.

De volgende dag was die boer weer naar huis en uit ons blikveld verdwenen. En toch… wat gebeurt daar nu eigenlijk? Verder lezen Net uit: Olie op water

Het bewijs van liefde door Catherine Hall, oorspronkelijke titel The Proof of Love, vertaald door Aleid van Eekelen-Benders en verschenen bij Cargo.

Het is op dit moment misschien moeilijk voor te stellen, maar er bestaan ook bloedhete zomers. Zomers waarin de hitte maar niet afneemt, waarin het dag en nacht warm blijft, gras en planten verdorren, de aarde uitdroogt, je van hogerhand opdracht krijgt om zuinig te doen met water en het lijkt alsof er nooit meer een druppel regen zal vallen. Zo’n zomer was het in 1976, in Nederland maar ook in Engeland, en in die zomer speelt het verhaal van Het bewijs van liefde zich af.

Op een afgelegen schapenboerderij in het Lake District klopt een vreemde aan, Spencer Little, een wiskundige die op de fiets uit Cambridge is gekomen en die voor de duur van de zomer om werk vraagt, niet voor loon maar in ruil voor kost en inwoning.

Een besloten plattelandsgemeenschap met strikte normen en nauwelijks oog voor de buitenwereld, krijgt te maken met een stille, teruggetrokken buitenstaander en, later, een groep hippies. Daartegenover de wiskundige, die hoopt een vernederende ervaring te ontvluchten en de vereiste concentratie voor zijn wiskunde te hervinden, maar in aanraking komt met mensen en opvattingen die hem tot dan toe vreemd waren, of die juist beangstigend sterk lijken op wat hij wilde ontlopen. Verder lezen Net uit: Het bewijs van liefde

Het vertalen van Will Grayson, Will Grayson door John Green en David Levithan (uitgeverij Lemniscaat)

‘When I was little, my dad used to tell me, “Will, you can pick your friends, and you can pick your nose, but you can’t pick your friend’s nose.”’

Niet letterlijk te vertalen, die eerste zin. De Nederlandse taal kent niet één woord dat zowel ‘kiezen’ als ‘pulken’ betekent. ‘Pulken’ is zo specifiek dat je er sowieso niet veel mee kunt. Onder het verder lezen zat ik alvast te peinzen wat ik ermee aan moest. Misschien iets in de richting van je vrienden kiezen en in je kiezen pulken, maar toen kwam ik op bladzijde 21, waar de vriend, die zijn liefdesverdriet in de alcohol heeft verzopen, laveloos op de grond ligt en dreigt te stikken in zijn eigen snot, zodat Will letterlijk geen andere keus heeft dan… juist ja.
(Wat werd het uiteindelijk? Zie het filmpje op YouTube.)

Nog nooit heb ik tijdens de eerste lezing van een boek dat ik zou gaan vertalen zo vaak gedacht: wat moet ik dáár nou mee? Dat is onvertaalbaar, en omdat erop door wordt gegaan kan ik er ook niet iets anders van maken. En dan heb ik het nog niet eens over het soort dingen dat zo onopvallend in de tekst verwerkt zit dat je er pas over struikelt als je echt aan de vertaling bezig bent.

Vijf jaar hebben ze over het schrijven van Will Grayson, Will Grayson gedaan, John Green en David Levithan, en dat heeft een geweldig boek opgeleverd. En ook een dat van spitsvondigheden aan elkaar hangt. Verder lezen Over neuzen, rozijnen en vriendschap

Paper Towns – Waar is Margo Roth Spiegelman?, vertaald door Aleid van Eekelen en verschenen bij uitgeverij Lemniscaat, in de reeks Made in the USA (oorspronkelijke titel: Paper Towns van John Green).

Wie John Green in actie ziet (http://madeintheusa.hyves.nl/widget/, filmpje: John loves Amsterdam) kan zich vermoedelijk wel voorstellen dat zijn boeken vol vaart en humor zitten. Wat verborgen blijft is de serieuze ondertoon die daarin ook altijd aanwezig is. Er valt veel te lachen, maar de humor baant de weg voor ernstiger zaken.

Leaves of Grass
In zijn zojuist verschenen derde boek, Paper Towns – Waar is Margo Roth Spiegelman?, speelt de auteur het klaar de voortgang van het verhaal grotendeels te laten bepalen door citaten uit ‘Leaves of Grass’, een negentiende-eeuws gedicht dat veel lezers, en zeker de Nederlandse, niet direct zal aanspreken. En toch werkt het. De citaten dienen als aanwijzingen in de zoektocht naar de verdwenen Margo Roth Spiegelman ‘met haar naam van zes lettergrepen, die vaak voluit en met een zekere stille eerbied werd uitgesproken’. Margo Roth Spiegelman, over wie iedereen het heeft. ‘Wanneer die verhalen werden verteld, werden ze zonder uitzondering besloten met En zeg nou zelf, dat geloof je toch niet? Vaak deden we dat ook niet, maar ze bleken altijd waar.’ Verder lezen Net uit: Paper Towns – Waar is Margo Roth Spiegelman?