In stripstad Angoulême vond van 29 januari tot en met 1 februari het 36e Festival International de la Bande Dessinée plaats. De Franse striptekenaar en cineast Vincent Paronnaud, alias Winshluss, die in 2007 al samen met Marjane Satrapi op het filmfestival van Cannes de Speciale Juryprijs kreeg voor Persépolis, een animatiefilm naar de strip van Satrapi over de belevenissen van een jong meisje tijdens de Iraanse Revolutie, ontving de Fauve d’Or voor zijn Pinocchio (verschenen bij Les Requins Marteaux). De Grote Prijs van het festival ging naar Blutch, nom de crayon van Christian Hincker, die als twintigjarige debuteerde in Marcel Gotlibs maandblad Fluide Glacial. Het monument van de Franse stripkunst, dat in de ruim dertig jaar van zijn bestaan alle grote namen publiceerde, verschijnt pas sinds najaar 2008 in Nederlandse vertaling als Glad IJs. Na een zwak begin kwam de imprint van Casterman in november sterk terug met Franquins ode aan de macabare humor, Zwartkijken.
Wat ons brengt op het vertalen van strips. De kracht van de beelden en de beperkte ruimte in de ballons stellen bijzondere eisen aan de stripvertaler, maar niemand kan daar beter over vertellen dan Olav Beemer, vertaler van strips als Star Wars, Donald Duck, Spiderman, Gen 13 en Spawn. Op zijn website WeeklyDose besteedt hij uitgebreid aandacht aan strips, films en tv-series, maar gunt hij ons ook een kijkje in de keuken van de stripvertaler, van de eerste onzekere stappen, via een beschrijving van de werkwijze naar Elementair Stripvertalen Deel 1 en 2. Een feest van herkenning voor elke boekvertaler.
Stripverhalen – die zijn hier thuis aan de orde van de dag. Gouwe ouwe zoals Guust Flater, Robbedoes en Kwabbernoot, Gotlib met zijn fantastische Waanzin Waanzuit. De kinderen lezen het om de verhaaltjes, vriendlief uit jeugdsentiment, ik voor de prachtige vertalingen. Wat moet dat een feest zijn geweest, dergelijke teksten te mogen vertalen. En wat een klus! Ik zou best nog véél meer willen horen van stripvertalers…