Vandaag werd bekend dat de Nobelprijs voor Literatuur 2007 is toegekend aan Doris Lessing (zie het persbericht van de Zweedse Academie). Lessing, pseudoniem van Doris May Tayler, werd op 22 oktober 1919 geboren in Kermanshah, Perzië, het tegenwoordige Iran; enkele jaren later verhuisden haar ouders naar Rhodesië. Als jongvolwassene ging ze in Londen wonen. Haar veelbewogen leven inspireerde haar tot talloze romans. Ze was tweemaal getrouwd en heeft uit deze twee huwelijken in totaal drie kinderen. Ze was jarenlang lid van de Communistische Partij. Vanwege haar kritiek op het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime was ze vele jaren lang niet welkom in Zuid-Afrika en Rhodesië.
In 1950 verscheen haar romandebuut The Grass Is Singing (door Paul van Kampen vertaald als Het zingende gras). Haar beroemdste werk, waarmee ze doorbrak bij het grote publiek, is The Golden Notebook uit 1962 (door Nettie Vink vertaald als Het gouden boek). Het boek werd destijds door de feministische beweging verwelkomd als een verslag van de strijd der seksen, maar is volgens de schrijfster zelf niet als feministisch pamflet bedoeld. Haar jeugd in Rhodesië beschreef ze in Under My Skin (1994, door Sjaak de Jong vertaald als Onder mijn huid). Veel indruk maakte ze verder met het vijfluik Children of Violence, ook wel naar de hoofdpersoon de Martha Quest-reeks genoemd en te beschouwen als een moderne variant van de negentiende-eeuwse ontwikkelingsroman. Lessing won in de loop der jaren vele prestigieuze literaire prijzen.
Vanavond was Lessing op het nieuws. Ze stapte uit een auto. Ze bleek te worden opgewacht door een verslaggever die zei: ‘U hebt de Nobelprijs voor Literatuur gekregen, wat vindt u daarvan?’ en haar de microfoon onder de neus duwde.
‘Christ,’ zei ze ietwat geïrriteerd, ‘dat hoor ik nu al dertig jaar, daar ga ik me niet meer over opwinden.’
Misschien had ze ‘m toch eerder moeten krijgen?
Zie ook http://tinyurl.com/yom39m
Ja, geweldige reactie was dat, zeg! Ze vertelde ook nog dat het Nobel-comité haar ooit officieel had gemeld dat ze nooit een Nobelprijs zou krijgen, en daar reageerde ze ook zo heerlijk verontwaardigd over (en met recht!).
Wat een terechte winnaar! Voor het eerst krijgt iemand de prijs van wie ik verschillende werken heb gelezen, die me ook nog zijn bijgebleven als bijzonder.(Dat kan natuurlijk ook aan mijn beperkte kennis liggen…)Ga ze in elk geval weer herlezen.
Wat fantastisch dat zij de prijs heeft gekregen. Ook voor mij aanleiding om haar werk (en vooral de Children of Violence-reeks) te gaan herlezen.
Een kleine aanvulling: Under my skin is vertaald door Christien Jonkheer en Sjaak de Jong.