Onlangs verschenen bij BnM-uitgevers: Brekend nieuws, een taalboek over al dan niet moedwillige of grappig bedoelde anglicismen in het Nederlands. Citaat van de flaptekst:
‘Bij de weg, blinde afspraken zijn niet mijn kopje thee. Het ziet eruit als Nederlands, maar het is alleen te begrijpen als u genoeg Engels kent om de uitdrukkingen by the way, blind dates are not my cup of tea kunt vertalen: trouwens, afspraakjes met onbekenden zijn niks voor mij.’
Lexicograaf en taalpublicist Rik Schutz heeft in Brekend nieuws honderden van zulke letterlijk uit het Engels vertaalde uitdrukkingen verzameld. Translaties noemt hij ze – leenvertalingen of calques, zouden vertaalwetenschappers zeggen.
In het midden van nergens, niet mijn ding, het spel is over: volgens het boek zijn zulke uitdrukkingen inmiddels al zo gewoon dat ze nauwelijks meer opvallen. Als de trend doorzet, hebben vertalers uit het Engels straks niets meer te doen. Of zou hun werk er juist alleen maar moeilijker op worden?
Over translaties schreef Rik Schutz eerder een artikel voor het tijdschrift Onze Taal.
Ik had ooit een collega die alleen maar in dat soort zinnen sprak. Tot hij een Engelstalige buurman kreeg die vroeg waar hij zijn vuilnisbak moest zetten. “You can put your garbage by the way”, zei hij prompt. Geen idee of dat ooit nog goed is gekomen.